De Amerikaanse stad Boston zag vorige week een heteroseksuele ‘Straight Pride Parade’ door haar straten trekken. Voor zover je van een parade kan spreken natuurlijk, met amper 200 deelnemers —een gemiddelde darkroom trekt meer volk (bah-dum tss). Maar hun missie was geslaagd. Gulzig trapten media en linkse groeperingen in de val van verontwaardiging en aandacht van een organisatie, die met de naam ’Super Happy Fun America’ toch een fikse bel had moeten doen rinkelen.
Mogen hetero’s dan niet fier zijn? Tuurlijk wel. Kan mij het schelen. Verwacht alleen geen applaus. Omdat het, als zijnde de norm, geen zelfoverstijging vraagt. Trots is enkel lovenswaardig in de kwetsbaren. De trotse oude dame, de fiere paralympiër. Trots, als omgekeerde van schaamte, is voor onderdrukten een vorm van emancipatie. Overcompensatie, om te eindigen in het midden. Dàt was de bedoeling van de Gay Pride; gelijke rechten.
In die zin hoort trots enkel de onderdrukten toe. Voor wie aan de top staat, is gepaste bescheidenheid meer op z’n plaats, zoniet loert de arrogantie om de hoek. (Daarom moet je die meerderheid —of het nu blanken, hetero’s of Vlamingen zijn— eerst wijsmaken dat ze onderdrukt wordt, alvorens een beroep te kunnen doen op hun recht om fier te zijn.)
Anderzijds, en dat is misschien wél een valabele kritiek, hoe machtiger een onderdrukte groep wordt, hoe meer hun fierheid dient aangelengd te worden met bescheidenheid. It’s all about balance.
Spotten doe je met de machtigen, niet met de machtelozen. De LGBTQ-gemeenschap is godzijdank (sic) machtiger (minder machteloos) geworden. Alleszins machtig genoeg om bedreigend over te komen bij onzekere heterojongetjes. Dus wordt ze vatbaarder voor parodie, zoals deze Straight Parade. Dat is op zich goed nieuws.
Is dit onschuldige humor dan? Niet helemaal. Net als dat rechtse rukclubje bij ons bestaat alt-right uit een bonte combinatie van nihilistische lolbroeken (we stemmen op Trump voor de grap, en omdat jij zegt dat het niet mag; fuck you, buddy) en ideologische fascio’s (de echte blanke nationalisten, racisten, fascisten). In hun gezamenlijke haat jegens (links) politiek correct, hebben ze elkaar deels gevonden. Het enige wat je dan nog nodig hebt, is een charismatische, narcistische opportunist die beweert al deze andere tisten te leiden en bam! Je hebt een beweging. Zie Brexit. Zie Trump. Zie Schild&Vrienden.
Hoe dan wel te reageren op deze ironische provocatie? Simpel. Vuur bestrijd je met vuur, en ironie met ironie. Bij touwtrekken is het effectiever om los te laten en de tegenstander op zijn gat te laten vallen dan krampachtig tegen te trekken.
De gay community was dus beter massaal gaan meevieren. Allemaal verkleed als saaie hetero’s in kantoorpakken met college-zijstreep in het haar. Of beter nog, als white supremacists met nazitattoos en rijlaarzen. En zweepjes en kettingen. En roze latex. En slogans: De straight parade! Steeketinagat!