Wordt het een vrouw of een clown? In de VS dreigt een scenario dat amper geloofwaardig genoeg zou zijn voor de pornoversie van een slechte B-film. Eentje met de kijkcijfers van een blockbuster, weliswaar.
Welcome to the Age of Entertainment. Verkiezingen zijn circus en de Amerikaanse zijn the Greatest Show on Earth. Zelfs voorheen apolitieke Amerikanen zijn plots gefascineerd door de dolle fratsen van hun nieuwe hofnar. Meer nog, ze gaan straks wellicht voor het eerst stemmen. Op hem. Zij die met een mooi woord “the disenfranchised” worden genoemd, de onvertegenwoordigden, de machtelozen, de —tot voor kort— stemlozen. Die zich in de steek gelaten voelen door het politieke bestel. (Daarin hebben ze gelijk natuurlijk. Niemand in Washington gaf een ruk om hen. Tot nu.)
Dat net deze working class losers vanuit het gootsteenputje van de globalisering, hun messias zouden zien in een miljardair helemaal bovenin het penthouse, dat zag de elite niet aankomen. Trump is immers alles wat zijn kiezers niet zijn (behalve overwegend blank en xenofoob). Hij is geen man van het volk. Laat dat nu net één van de weinige dingen zijn waarover hij niet liegt. Sterker nog, hij pakt ermee uit. “I’m really rich, folks!” Uitgerekend Dagobert is een held geworden voor de Donald Ducks van deze wereld.
Boud is het wel, een vastgoedmagnaat die pretendeert een outsider te zijn die “niets met het systeem te maken heeft”. Een rijk geboren fils-à-papa die zichzelf op de borst klopt dat hij een selfmade man is. Het klinkt een beetje als Louis XIV die zijn berooide onderdanen bedankt voor hun trouwe steun. Alsof Monsanto zich plots zou opwerpen als vertegenwoordiger van de kleine bioboeren. Of de Arabische oliesjeiks als voorvechters van gelijkheid, emancipatie en vrijheid. De Amerikanen als geopolitieke brengers van vrede en stabiliteit. Poetin als vurig supporter van de democratie. Erdogan vooraan in een optocht van “Je suis Charlie”. Afijn, you catch my drift.
The Donald is de verpersoonlijking van white privilege, van alles in je leven in je schoot geworpen krijgen door je afkomst en er tegelijkertijd heilig van overtuigd zijn dat het allemaal je eigen verdienste is. Dat net deze man gekozen werd tot patroonheilige der pechvogels, is dus een opmerkelijke prestatie.
November nadert. Trumps kiezers ruiken bloed. Ze willen een opruiende game show host à la Jerry Springer om keet te schoppen in het Capitol.
Do-nald! Do-nald! Do-nald!
Fuck die Nobelprijs voor de Vrede. Een beetje wraak mag wat kosten.
Natuurlijk, deze komedie gaat de rest van ons klauwen vol geld kosten. Welvaart ook. Levens misschien. Niet dat je daar populisten voor nodig hebt. Dat flikten die grijze excellenties met hun (br)exits en oorlogjes (tegen terreur, migranten of andere zelfgecreëerde demonen) ons ook al. Och, dit keer krijgen we er tenminste nog een hoop entertainment voor in de plaats.
En geen zorg. Trump houdt het geen twee termijnen vol. Nog vier jaar wachten en dan is het ein-de-lijk zover! de eerste vrouwelijke president van de US-of-A!
President Kim Kardashian!