“Koning Filip heeft een kleine piemel!”
Ziezo, ik ben bij deze naar Belgisch recht even vervolgbaar als de Duitse satiricus Böhmermann toen hij de Turkse president Erdoğan onder meer een pedofiele geitenneuker noemde. Er hangt mij ’een gevangenisstraf van zes maanden tot drie jaar en een geldboete van 300 tot 3.000 frank’ boven de krullekop. (Eigen) Majesteitsschennis is in België nog steeds bij wet verboden. Dat mag u onnozel vinden, maar zoals een groot politicus ons al eens graag herinnert: ‘dura lex sed lex.’ Aldus werd in 2006 een man uit Lommel nog veroordeeld tot 8 maanden gevangenis en 3.300 euro boete voor het beledigen van koning Albert, die ouwe zemelaar.
Er is de voorbije dagen flink op de borst geklopt, maar niet zo veel op nagels. De kwestie Böhmermann heeft namelijk niet zozeer te maken met buitenlandse inmenging van die Turkse geite(n?)neuker Erdoğan, maar wel met de eigen, nationale inperkingen van de vrijheid van meningsuiting. Daar was het de komiek ook om te doen. En ook bij ons is die niet zo absoluut als we zelf beweren in boeiende schrijfsels als de recente ‘Morele Superioriteitsverklaring’ (sorry ‘Nieuwkomersverklaring’). ‘Erdoğan moet zich als buitenstaander niet bemoeien met onze vrije meningsuiting!’, is dus een beetje misplaatst. En incorrect. Erdoğan past eenvoudigweg de Duitse wetgeving toe.
Het was dan ook een beetje grappig hoe dit nieuwsfeit door een bekende Antwerpse Centurio werd gerecupereerd als: ‘Foei Merkel. Duitsers, deel massaal deze tekst!’ Een oproep tot burgerlijke ongehoorzaamheid uit onverwachte hoek. (En in een stad waar vreedzaam demonstreren nogal snel een GAS-boete oplevert.) ‘Sed lex’ paste hier niet in de kraam. Wat wel in die kraam paste, was een nogal doorzichtige koppeling aan de ‘awoe-vluchtelingenbeleid-van-Merkel’-litanie, steevast herhaald als een kapotte plaat.
In een democratische rechtsstaat is het echter niet de politiek die beslist over individuele casussen, maar justitie. De wetgever maakt de wetten voor iedereen, justitie controleert de naleving. Het is aan rechters om ze toe te passen, niet aan politici om zelf maar te beslissen welke wetten we nu even moeten naleven en welke niet.
Merkel plooit dan ook niet voor de mooie varkensoogjes van Erdoğan, maar gedraagt zich als een democratisch politicus die de scheiding der machten respecteert. Tegelijk schakelt ze haar politieke bevoegdheid in om die wet aan te passen. Overigens, in 2013 stelde N-VA al eens voor om de Belgische wet op majesteitsschennis te schrappen en nog eens in 2015, maar kreeg hiervoor schijnbaar geen meerderheid in de politieke speeltuin.
Böhmermanns scabreuze gedichtje is geniale satire gebleken. Het brengt de hypocrisie in de eigen wetgeving aan het licht, die straks mede dankzij dit feit waarschijnlijk aangepast wordt. Het houdt ons een spiegel voor. Het verscherpt de blik op de moeilijke knuffelverhouding die (heel) Europa momenteel heeft met het zogenaamde ‘veilige’ Turkije, dat als een soort Guantamo Bay onze vluchtelingen moet tegenhouden zonder de last van Europese regels. En het maakt een fascistoïde figuur als Erdoğan, die nu al dagen door citerende nieuwslezers ‘geitenneuker’ wordt genoemd, oeverloos belachelijk. Én het herinnert ons er Charliegewijs weer even aan hoe kostbaar die vrijheid van meningsuiting is. Iedereen wint (behalve de geiten). En dat allemaal met dank aan de Turkse president. Want als Erdoğan niet op zijn kleine pikje getrapt was, hadden wij nooit van Böhmermann gehoord.
En Böhmermann zelf? Die is plots verheven tot wereldberoemde martelaar van het Vrije Woord. Een veroordeling zou zijn status enkel maar verhogen. En die boete, ach, die crowdfunden we wel even bij mekaar. Burgerlijk ongehoorzaam als we zijn.