Kingdom of Belgium, pronkte er op het naambordje. De eigenaar lachte een beetje groen. Maar op de grote Conferentie van Burgemeesters van Wereldsteden in New York kon die van Het Stad, uiteraard niet afwezig blijven. Even weg van onder de Boerentoren. De horizon wat verruimen. Wat goed kan doen voor iemand die zelden andere landen bezoekt maar tegelijk graag al eens een zin begint met het lichtjes sofistische “wij zijn het enige land dat…”
Hij was vooral onder de indruk van de strijd tegen terreur, zei hij. Dat verenigde. Terreur maakte in New York immers al duizenden slachtoffers en in Antwerpen… euh… sinds de CCC… ongeveer… nul. Hans Van Themsche niet meegerekend. De Grote Appel kan blijkbaar nog heel wat leren van de Koekestad.
Terwijl de Grote Sachem zijn bewondering uitsprak voor het Amerikaanse politiesysteem, passeerde hier het zoveelste filmpje over politiegeweld in de V.S. de revue. Dit keer gelukkig zonder dodelijke afloop, enkel een agent die wat kinderen had bedreigd met een wapen terwijl hij met zijn knie een 14-jarig meisje tegen de grond duwde. Hij had een zware dag gehad, zo zei hij achteraf. De piloot van German Wings ook. Misschien moeten we die mensen even geen voertuigen, zware machines of dodelijke wapens laten bedienen.
Twee dagen later volgde een bericht over Kalief Browder, een 22-jarige knul die zelfmoord pleegde nadat hij op zijn 16e drie jaar onschuldig had vastgezeten in de beruchte New Yorkse gevangenis op Rikers Island, één van de lamentabelste in de V.S. (Guantanamo incluis). Na duizend dagen in de hel werd hij zonder proces weer vrijgelaten. De frustratie van onterechte opsluiting, de mishandeling, isolatie en vernedering hadden hem kapot gemaakt. Oeps. Systeemfoutje.
De criminaliteit is sterk gedaald in New York, maar niet zonder controverse. Huidig burgemeester de Blasio wil een rem op de “stop and frisk” politiek van vorige burgemeesters. Die laten politie toe om zonder échte aanleiding willekeurige burgers op straat te fouilleren. Iedereen is verdacht tot het tegendeel bewezen. Een recht waar de NYPD tot voor kort meer dan een half miljoen keer per jaar gretig gebruik van maakte. Daar kan het Antwerpse patserproject nog een punt aan zuigen. In ongeveer één op de tien gevallen leidde dat tot arrestaties of boetes. Negen op de tien keer dus tot lichtjes vernederde en gefrustreerde, vaak donker gekleurde burgers. Het project heeft een gunstige invloed op de misdaadcijfers maar evenzeer nefaste gevolgen voor de relatie tussen burger en politie. Het evenwicht lijkt zoek.
De War on Drugs & Crime in de V.S. is uit de hand gelopen en begint meer en meer op een echte oorlog te lijken. Ongewapende demonstranten in Ferguson worden op afstand gehouden door politiemensen in militaire uitrusting, sluipschutters in camouflage en lichte tanks. Testosteroncowboys mogen spelen met gepantserde Humvees, aanvalswapens en ander afgeschreven oorlogsmateriaal dat een lucratief tweede leven krijgt bij politiediensten. En net als in elke moderne oorlog wordt de hoge tol van collateral damage betaald door (onschuldige) burgers. Terwijl hier de “bottinekes” terecht in vraag worden gesteld, neemt in de V.S. het aantal invallen met opgepompte SWAT-teams alsmaar toe. Occasioneel in het verkeerde huis en met onschuldige slachtoffers tot gevolg. Dan valt het “makik ave pas is zieng, joenge?” hier in de kingdom of Belgium nog reuze mee.
Laat ons dat ook zo houden.