“Voor het milieu! Voor de kinderen!” Kreten van superheld annex milieuactivist “De Kat”, een oude jeugdserie uit de jaren ’70, toen het gras van Louis Neefs nog groen was. De Kat van nu heet Elon Musk, CEO van Tesla Motors, bekend van hun elektrische wagens, maar zijn motieven zijn niet per se groen. Het ecologische komt er haast per ongeluk bij, en net dat zou wel eens de redding van de natuur kunnen betekenen.
Tesla lanceerde afgelopen week in volwaardige, hippe Apple-stijl, compleet met bijhorend hysterisch techneutengejuich, de “Powerwall”, een grote batterij die de stroom van particuliere zonnepanelen of windmolens opslaat in huis. Het idee is de missing link voor de volgende stap naar (quasi) zelfvoorzienende huizen en buurten. Het biedt mogelijkheden voor efficiëntere en rendabelere (dus goedkopere) energie. Het groene wordt bijna een randeffect. Een externaliteit. Zoals vervuiling dat is bij stookolie, is verreiniging dat bij de Powerwall. (Op de productie van die batterijen na, voorlopig.)
Musk is geen activist, maar een ondernemer. Door de patenten op Tesla-wagens open te stellen voor iedereen, stimuleerde hij eigenhandig de innovatie van een hele sector (en daarmee de markt voor zijn eigen voertuigen). Lekker ouderwets kapitalisme. Zo slaagt een privébedrijf als Tesla waar Agalev de mist in ging; groen sexy, cool én economisch rendabel te maken. Sandalen en idealen overtuigen geen massa, geld en gadgets wel. Doe het niet "voor onze kinderen" maar "voor onze begroting". Dromen worden door realisten vlot van politieke tafels geveegd. Cijfers al heel wat moeilijker. (Of ze moesten van Philippe Muyters komen.)
Daarom zullen het privépersonen moeten zijn die innovaties leiden. De politiek volgt later wel. De enige spitstechnologie die uit de Wetstraat komt is die van financieringswetten en ingewikkelde staatshervormingen. Niet dat er bij de overheid geen dromers werken. Sommigen zijn zelfs vastbenoemd.
Politiek werkt te traag voor deze steeds sneller innoverende wereld. Technologie en geeks evolueren aan 21e eeuwse snelheid.
Snelle verandering is “politiek niet haalbaar”, klinkt het dan. "Politiek niet haalbaar" is een cirkelredenering. De enige voor wie het niet haalbaar is, is de politiek zelf. De gemiddelde Belg interesseert zich sowieso amper in politiek, dus de kans op afstraffing is klein. (Eerlijkheidshalve interesseert de politiek zich ook maar matig in de gemiddelde Belg.)
Maar misschien is bemoeienis zelfs niet gunstig. Groene evolutie wordt niet vertraagd door haperende technologie, maar vooral door geopolitiek gelobby. Je hebt niet veel inbeeldingsvermogen nodig om de hoofdoorzaak van die vertraging te ontwaren. Het woordje zit er zelfs in verstopt: p-olie-tiek. Of macht zo uw wil, met het één koop je immers het ander. Olie smeert wereldoorlogen, machtsonevenwichten, instabiliteit, onderdrukking, terreur, macht en dus geld. Die machine ga je niet bevechten met “voor de kinderen”. Je gaat ze enkel kunnen omzeilen met een volwaardig alternatief. Dat is het hoopvolle aan deze evolutie. Mogelijks is het neveneffect naast verreiniging ook wat vrede en vrijheid (met het één koop je het ander).
En Musk? Die is alweer met andere dingen bezig. Zijn Powerwall is al uitverkocht tot half 2016. Woensdag voerde zijn SpaceX ruimteraket een succesvolle veiligheidstest uit. Klaar om verder te gaan waar NASA is gestopt. Voor dromers is zelfs the sky niet eens the limit.